Bilindiği üzere ülkemizde birçok eğitim sendikası vardır. Sendikaların birinci görevi memurun ekonomik ve sosyal haklarını koruyup geliştirmektir. Buna asla itirazımız olmaz. Amacım bir tartışma konusu açmak değildir, yalnızca bir hakkı teslim etmektir. Ancak varsak, yani millet varsa, devlet varsa öğretmen vardır. Öğretmen ya da milli eğitim çalışanı varsa bir sendika vardır. Eğer bunlar yoksa ortada sendika falan da olmaz.

O halde bir millete ve coğrafyaya mensup iseniz millete ve coğrafyaya karşı sorumluluklarınızın da farkında olmalısınız. Peki farkında olmayanlar var mıdır? Bize göre vardır. Cumhuriyet Bayramını kutlayıp onu kurandan, 30 Ağustos Zafer Bayramı kutlaması yapıp o zaferin Başkomutanını adını anmayandan nasıl bahsetmeliyiz. Toplumun tüm değer yargılarıyla barışık mı, yoksa işine gelenle barışık gelmeyene düşman mı, demeliyiz.

İşte şimdi burada onlarca Eğitim Sendikasını faaliyet gösterdiği bir ülkede kim nerde duruyor ve kimin hakkını nasıl teslim etmeliyiz ona bakmalı. Şimdi herkes eğri oturup doğru konuşsun. Bugüne kadar yaptığı kültürel çalışmalarla geçmiş ve gelecek arasında köprü kurmaya çalışan hangi sendikadır? Bugün bir kütüphanede Türk Eğitim Sen’in Hacı Bektaş-ı Veli, Yunus Emre, Atatürk, Ziya Gökalp, Mehmet Akif Ersoy, Ömer Seyfettin daha onlarca önemli şahsiyet hakkında yazdığı kitapları görürsünüz. Atatürk’ün Samsun’a çıkışının 100. Yılında, Cumhuriyetimizin 100. Yılında yarışmalar ve çalıştaylar düzenleyen hangi sendikadır? Benzer çalışmaları yapan başka bir sendika var mıdır?
Din ve Toplum, Eğitim ve Kültür alanlarında yine alanında uzman kişilerin hazırladığı binlerce makale yayımlamakta işin bir başka boyutudur.. Yalnız bunlar mı elbette değildir.

Türk Eğitim Sen’in İkinci Maarif Kongresi dahil bugüne kadar yüze yakın çalıştaya imza attığını görürsünüz. En son 1 Eylül yani yarın başlayacak olan ve Azerbaycan, Kırgızistan, Kazakistan, Özbekistan, Kıbrıs, Makedonya, Kosova, Irak gibi soydaş devletler ve soydaş toplulukların gönderdiği delegelerin katılımıyla “UAESEB” “Avrasya Eğitimciler Birliği Sendikaları” Türk Dünyası Eğitim Kurultayı düzenleyen yine Türk Eğitim Sendir. Aynı zamanda UAESEB’in genel başkanı olan Sayın Talip Geylen bu çalışmanın mihmandarlığını yapacaktır. Amaç fikirde, işte, dilde bir birliktelik sağlamaktır.

Diyeceksiniz ki bunlar güzel çalışmalar da sendika ile ne ilgisi vardır. İşte böyle düşünmek meseleye bütüncül bakmamaktan ileri gelmektedir. Yani Eğitimci kendisini öğretmekten, anlatmaktan, örnek olmaktan soyutladığında esas o zaman toplumun vay haline. Toplumun dünü ve bugünü arasında köprü görevi görmek, kültürüne sahip çıkmak, onu yeni nesillere aktarmak, doğrulardan alıp hatalardan uzak durmak bir toplumun aydınına düşmüyor da kime düşüyor?

İşin tuhaf yanı Türk Dünyası ve Türk Birliğiyle ilgili hiçbir çalışması olmayanlar Türk Eğitim Sen’i bu anlamda sıgaya çekme cüretini gösteriyorlar. Sanki Türk Eğitim Sen amaç ve ilkelerinde sapmış gibi dedikodu üretiyorlar. Esas olarak bu çalışmalarla Türk Eğitim Sen ve onun genel başkanı şunu haykırıyor. Laf değil iş üretiyoruz. Toplumun dünü ve bugünü arasında köprü oluyoruz. Yer yüzünde nerede bir Türk varsa onları bulup bir araya getiriyor ortak dilde ortak ülküde ortak işte buluşuyoruz. Biz yarınlarda Türk Birliğinin kurulması için bugünden emek sarf ediyoruz. Bizimle bu konuda aşık atamazsınız, işte Halep işte Arşın!..

Sonuç olarak; Türk Milletinin derdiyle dertlenmeyen, kültürüyle ilgilenmeyen, milli-dini hiçbir çalışma içerisinde olmayanların alanda kullandıkları dilin de yerli ve milli olması beklenemez. Olsa olsa değerlerden geçinmek olur. Ainesi iştir kişinin lafa bakılmaz, görünür rütbesi kişinin aklı eserinden ve selam!..