Ülkemizde o kadar çok parti kuruldu ki son genel seçimde seçmenler oy pusulasını katlayıp zarfa sığdırmakta epey zorlandılar. Benzer şekilde ülkemizdeki sendika sayıları da parti sayısıyla yarışıyor. Dönemsel bir problem veya talep üzerinden bir araya gelen gruplar, aynı branştan olanlar vs. zamanla sendika kurmayı düşünüyorlar.

Burada sayılara takılmadan bir değerlendirme yapmak gerekiyor. Eğer sağlıklı değerlendirme yapılmaz ve sendikal mücadelenin kendi dinamikleri öne çıkarılmazsa, uzun vadede emek mücadelesi zarar görecektir. Bir fikre, bir bakış açısına, bir yaklaşıma dayanmayan, felsefi temeli ve güçlü bir dayanağı olmayan proje sendikalar, uzun soluklu bir mücadeleyi nasıl yürütecekler? Nereden beslenecekler, kitleleri nasıl diri tutacaklar?

Ülke seçime giderken bir partinin içinden bir parti, bir sendikanın içinden de bir sendika doğdu. Hürriyet söylemi eşliğinde siyasete mesafeli olduklarını ilan ettiler, ancak seçim öncesi bir partinin iktidar ortağı olacağı hayaliyle listeler yaptılar, makamları paylaştılar. Haklarını aramak için yola çıktıkları memurları tehdit ederek gerçek bir sendika değil, proje ürünü bir menfaat yığını olduklarını gösterdiler.

Hak, adalet, ehliyet, liyakat diyerek terör destekçisi bir sendikadan ayrılarak yola çıkan, seçim öncesi konjonktürden beslenerek tehditler savuran ve bugünlerde tek sermayesi ajitasyon olan bir başka yapı ise, seçim sonrası tam anlamıyla çuvallamış durumda. Bu gruplar eğer sendika olduklarını söylüyorsa, sendikal mücadelemizi karanlık günler bekliyor demektir.

Ülke ve dünya gerçeklerinden uzak, tek sermayesi yalanları ve kışkırtıcı ajitasyon içeren açıklamaları olan, aralarında hiçbir illiyet bağı bulunmayan sosyal medya grupları bile sendika olduğunu iddia edebiliyorsa gerisini siz düşünün.

Tek bir problemi çözme, tek bir talebi karşılama şansı olmayan yapılar sendika olduklarını iddia ediyorlarsa sormak lazım, sizi kim neden muhatap alsın? Hangi problemi, hangi süreçleri takip ederek, kimden randevu alarak çözdünüz, bir örnek gösterebilir misiniz?

Memur sendikacılığının geleceği bugünlerde yapılacak sağlıklı bir değerlendirmeye bağlıdır. Bir an önce sendikal mücadelenin bir yaşam biçim olduğu hatırlanmalı, geçici hevese kapılanların kurdukları veya kuracakları proje sendikalar yüzünden köklü sendikalar değersizleştirilmemelidir.

Burada bir görev de tüm memurlara düşüyor. Proje sendikalara verdiğiniz her bir destek aslında çözüm için çabalayan sendikal mücadeleyi sabote ediyor. Sendikacılık kısa mesafeli hız koşusu değil tam anlamıyla uzun soluklu maraton koşusudur.

Talat YAVUZ

Eğitim-Bir-Sen Genel Sekreteri

yavuztlt@hotmail.com