Türkiye’de yoksulluk ve çaresizliklerle boğuşan geniş kitlelerin eğitime erişebilme imkânları zaten fırsat eşitliği içinde gerçekleşmiyordu. Bu gerçeğin üzerine bir de koronavirüs salgınıyla ortaya çıkan olağanüstü olumsuzluklar eklenince dezavantajlı toplumsal kesimler tümüyle kaybetmiş oldular.
Düşük gelirli aileler salgın koşullarında bir yandan işlerini kaybetme korkusuna, bir yandan da uzaktan eğitim için gerekli ve kurlardaki yükselişin de etkisiyle fiyatları sürekli artan teknolojik aparatları temin telâşına kapıldılar. Genel pahalılık zaten alıp başını gitmişken gelirler hızla düştü. Bu gerilimli tabloda çok sayıda öğrencinin bulunduğu yoksul hanelerde uzaktan eğitimin adil seviyelerde gerçekleşebilme imkânı elbette olamayacaktı. Bu arada, internetin çekmediği uzak köy ve kasabalardan, metropollerdeki ihmal edilmiş mıntıkalardan bahsetmenin ne kadar yersiz olduğunu da ifade etmeden geçmeyelim!
Salgın dönemi ülkedeki eşitsizlikleri, sosyal ve ekonomik adaletsizlikleri alabildiğine açık etmiştir. Yeni karara bağlanan asgari ücret görüşmelerinde ilan edilen rakamlar açlık ve yoksulluğun kalıcı hâlde olduğunu teyit etmemiş midir? Takke düşmüş, kel bir kez daha görünmüştür! Bu açık sefalet tablosu karşısında halka hesap verilmesi gerekirken derslere katılamayan, evlerindeki türlü çeşit imkânsızlıklarla baş etmeye çalışan yavrularımıza not verileceği ilan edilmiştir!
Bakanlık ve hükûmetin uzaktan eğitime erişmede sıkıntı yaşayan aileleri en azından takviye etme çabasına girişmeden, her şey güllük-gülistanlıkmış gibi puandan bahis açması açık bir yabancılaşma örneğinden başka bir şey değildir.
MEB, bu uygulamadan derhal vazgeçmeli, varsa eğer imkân ve kabiliyetlerini bahsettiğimiz yoksunluklarla mücadele için harekete geçirmelidir!
EĞİTİM İLKE-SEN YÖNETİM KURULU