Bağımsız Türk Yargısı’nın verdiği kararlar artık tartışmayı bitirmiştir. Bu kararlarla birlikte, 8. Toplu Sözleşme sürecinde sergilenen ikircikli, tutarsız ve çelişkili tavırlar yan yana konulduğunda, teşkilatın Ali Yalçın’a duyduğu güven tükenmiştir. Memur-Sen’deki durum yönetim krizi değil, ahlak meselesidir. Dip dalga kapıda, mevcut yönetim meşruiyetini tamamen yitirmiştir.
Kuşadası’nda TOKİ arazisi üzerine amacı dışında inşa edilen lüks konutlar meselesi, sadece bir imar ya da kooperatif tartışması değildir. Bu konu, sendikal ahlakın, temsil sorumluluğunun ve kamu vicdanının test edildiği bir turnusol kâğıdıdır. 24.09.2023 tarihinde bazı haber ajanslarında “Memur-Sen’den Kuşadası’nda Cennet Gibi Konutlar” başlığıyla kamuoyuna yansıyan haberler karşısında önce inkâr edildi her şey. “Bizimle ilgisi yok” denildi. Ardından, konu masum bir kooperatif faaliyeti gibi sunulmaya çalışıldı.
Oysa gerçekler inatçıdır. Ticaret Bakanlığımızın verilerine göre Türkiye’de faaliyet gösteren 54.996 kooperatif arasında, TOKİ arazisi üzerinden bu şekilde şahsi rant üreten ikinci bir örnek olmadığını ortaya koydu. İnkâr çöktü, makyaj döküldü. Son çare olarak “haberi yapanlara dava açtık” söylemiyle teşkilat konsolide edilmeye çalışıldı.
Ali Yalçın, bu haberleri “mesnetsiz, soyut, iftira” olarak niteledi. Peki, yargı ne dedi? Bağımsız Türk Yargısı açık ve net konuştu: Yapılan haberler gerçektir, günceldir ve kamu yararı taşımaktadır. Bu nedenle suç unsuru yoktur. Karar budur. Nokta.
Sendikanın örgütsel gücünün, gariban bir memuru susturmak için orantısız şekilde kullanılması, sanıldığı gibi korku üretmedi. Aksine adalet arayışını büyüttü. Biz, Adalet Bakanı Sayın Yılmaz Tunç’un ifade ettiği gibi, yargının bağımsızlığını karanlıkta ışık arayan herkes için bir umut bildik. Devletimize, kurumlarımıza ve bağımsız Türk Yargısı’na güvenimizi hep koruduk. Bizim yaptığımız, bir milyon sendika üyesinin ve seksen altı milyonun vicdanına tercüman olmaktan ibaretti.
Bugün Ali Yalçın’ın teşkilat içindeki sıkışmışlığı artık gizlenemez durumdadır. Aynı yöntemler tekrar tekrar denenmektedir: Devlet büyüklerimizle özellikle Cumhurbaşkanımız Sayın Recep Tayyip Erdoğan ile verilen fotoğraflar, Gazze-Filistin söylemi üzerinden oluşturulmak istenen duygusal zırh ve beş yıldızlı otellerde düzenlenen alkışlı toplantılar… Ancak taban bunları samimi bulmamaktadır. Çünkü lider kadro konfor içinde yaşarken, teşkilatın asıl yükünü taşıyan yüz binler sadece seyirci konumundadır.
Sendikal gücü bir rant ve zenginleşme aparatına dönüştüren bu anlayış, teşkilatımıza itibar kaybettirmiştir. Kuşadası’ndaki lüks konutlarla ilgili kamuoyu karşısında suskun kalan Ali Yalçın, korunan marka statüsündeki Memur-Sen’in yaşadığı irtifa kaybının başlıca sebebidir.
Hazine arazileri; henüz doğmamış çocukların, tüyü bitmemiş yetimlerin, fakir fukaranın hakkıdır. Bu haklara “usulüne uydurarak” çökenlerin, bu teşkilatta sekiz ay değil, sekiz saniye bile kalmaya yüzleri olmamalıdır. Eğer üyeye saygıları varsa… Eğer izanları varsa… Eğer Hukuka hürmetleri varsa…
Seçimlere aylar kala, Memur-Sen Konfederasyonu’na kayyum atanması ve bu süreçte adil, şeffaf ve özgür seçimlere gidilmesi artık bir zarurettir. 2018 ve 2022 seçimleri, serbest ve katılımcı seçimler olarak değil; baskı ve dayatmanın gölgesinde yapılan formaliteler olarak hatırlanmaktadır.
Akif İnan’ın koltuğu, sessiz kalanlara değil; bedel ödemeyi göze alanlara yakışır. Duruşu olmayan lider olmaz. Ve görünen odur ki, dip dalga gelmektedir. Tabanın iradesiyle şekillenecek yönetim, sendikayı yeniden emekçinin umudu yapacaktır.
Bu, bir isyan değil; geç kalmış bir adalet çağrısıdır.
Yıldırım Demirci