Sendikaların asıl amacı üyelerinin dertleriyle dertlenmek, özlük hakları için mücadele etmek, emekli olduklarında yapılan faaliyetlerle yalnız olmadıklarını hissettirmek, sürekli üyeleri için mücadele içinde olmaktır.

Ancak ne acıdır ki günümüzde bu işleri yapması gereken sendikalara üyelerin bakış açısı hiç te olması gibi değildir. Üyeler sendikaların kısır çekişmelerinden, kişisel ilişkileri için mücadelelerinden, üyelerinden gerçek manada kopmuş olmalarından bıkmış durumda ve yeni açılımlara ihtiyaç duymaktadır. Sadece aidat gelirlerini artırmak için üye sayısına bakılmasından büyük rahatsızlık duyulmaktadır. Geçmiş yönetimlerle şu an yönetimi elinde bulunduranlar arasındaki kısır çekişmeler ve büyük gelirlerle çalışılması üyeleri zoraki bağlılıktan başka bir amaca itmemektedir. İlk fırsatta üyelikten ayrılanlar, sadece tehditlerden korktuğundan üyeliğe devam edenler, makam kaygısıyla sürekli sendika değiştirenler ve aidatını devlet ödediği için üye olanları sistem dışına çıkaracak olursak sendikaların üye sayıları yok denecek kadar az olur. Dolayısıyla çok yüksek miktarda maaşla çalışıp üyeleri için mücadele etmeyen yönetici ordusuna ihtiyaç olmaz.

Sendikalar içindeki rahatsızlıklar, tehditler, kendisi için diğer üyeleri yok etme mücadeleleri, gelecekte siyasi yönetimde yer alma istekleri o kadar arttı ki mevcut sendikalarda yol alamayanlar sendikalardan ayrılma ve yeni sendikalar kurma planları yapmaya çoktan başladılar bile….

Hiçbir şekilde yerilmeyi kabul etmeyen anlayış, ulaşılması imkansız yönetim tarzı, iç kavgalar, kendisini gurur ve kibir abidesi görenler binlerce memurun sendikalardan fikir olarak uzaklaşmasını ve beklentilerinin dibe indiğini göstermektedir.

Günümüzde sadece memuru ve işçiyi düşündüğüne inanılan bir sendikal oluşum ortaya çıksa mevcut sendikalarda üye sayısı ne olur? Ya da devlet üye aidatını olması gerektiği gibi üyelerden alınması gerektiği üzerinde karar kılsa üye sayısı nasıl etkilenir? Üyelerinin 3-5 bin arası maaş aldığı bir ortamda kendilerinin 15-50 bin arası maaş alan yöneticilerin durumları bilindiğinde üyelerin bakış açıları ne olur.

Sendikaların bölünüp parçalanması istenmiyorsa öncelikle yönetim zafiyetleri ortadan kaldırılmalı, sendikal yöneticilikler asli görev olmaktan çıkarılıp süre konulmalı, maaşlar şeffaf ve herkese açıklanabilir olmalı, tek bir üye dahi olsa hakkı için mücadele edilmeli, seçilen yönetimler seçildikten sonra geçmişi unutmayıp verdiği sözleri yerine getirmeli, üyeler arasında ayrım yapmayı bırakmalı, sendikaların sadece hizmet yeri olduğunu unutmamalıdır.

Tüm bunlar gösteriyor ki sendikalarda bölünmeye doğru giden çalışmalar hızlanmış ve zaten çok verimli geçmeyen üye özlük hakkı mücadeleleri daha da içinden çıkılmaz hal alacaktır. Bir şubenin aylık gelirinin yüzbinlerle ifade edildiği bir ortamda üye ve sendika bağı hiçbir şekilde tam anlamıyla sağlanamayacak olup ancak bu payları bölüşme mücadeleleri devam edecektir.

Özel Haber