Eğitim Bilişim Ağı anlamına gelen EBA,2011-2012 yılında başlayan FATİH Projesi ve etkileşimli tahta ile gündemimize girdi. Dönemin YEĞİTEK Genel müdürünün ifadesiyle söyleyecek olursak EBA, bir donanım projesinden ziyade güvenli içerik üreten bir sistemin adıdır ayrıca.Pandemi süreciyle her zamankinden daha fazla gündemimize giren EBA, her branşta üretim yapması, EBA TV, canlı dersler ve soru bankasıyla tüm olumsuzluklara rağmen takdiri hak eden bir sosyal nitelikli dijital eğitim platformudur.Covid-19 salgınının ilk günlerinden itibaren Bilim Kurulu kararıyla yüz yüze eğitimin askıya alınması üzerine öğrencisi -velisi, öğretmeni- yöneticisi ile bütün bir toplumun ilgi odağı olan ve eğitim için yegane adres olarak konumlandırılan EBA, bir müddet sonra ister istemez eror vermeye başladı. Bir noktaya kadar anlayışla karşılamak mümkün olsa da “Perşembe’nin gelişi Çarşamba’dan belli olur.” hesabı pandemi devam ettikçe EBA’ya rağbet olacaktı ve erkenden tedbir alınması gerekiyordu.Yaşanan sıkıntılar ve mevcut teknolojik alt yapı, uygulayıcı durumda olan öğretmen ve okul idarecilerin ihtiyaçlarını karşılamakta yetersiz kalınca başka platformlardan ve uzaktan eğitim imkanlarından da istifadenin yolu açıldı. Bu alandaki mülahaza bağlamında,asıl konumuza odaklanmak için bu kadar ile iktifa edelim.Peki,EBA özelinde gündeme getirmek istediğimiz husus ve kamuoyunun dikkatine sunmak istediğimiz sorun nedir?3 Ekim tarihli Hürriyet gazetesinde bir haber ve manşet sanıyorum çoğumuzun dikkatini çekmiştir.Uzaktan eğitimde ekranlarda anlatılan dersleri günlük olarak gazetemizin “Eğitime Destek Özel Eki”nden takip edebilirsiniz notuyla bir açıklama geçiyordu haberin içeriğinde.Şimdi bir çoğunuzun “Ne var bunda canım,millete hizmet sunuluyor ” dediğini duyar gibiyim. İlkin ben de benzer düşüncelere kapılmış olsam da işimizin doğası gereği “Bu işin arka planında” ne olup bittiğini anlamak için mevzuya odaklanarak küçük bir araştırma yaptım. Edindiğim bilgi, meselenin o kadar da masum olmadığı yönündeydi maalesef. Emeğin istismarı ve bir kısım medyaya -amiyane tabirle- EBA’nın içeriğini ve niteliğini artırmak için gecesini gündüzüne katan öğretmenlerin “el emeği göz nuru” diyebileceğimiz hazırlığının bilâbedel(?) servis(!) edilmesiydi söz konusu hikaye..EBA’ya üretim katkısında bulunan öğretmenlerin varlık nedeni, bakanlığın yüzünü ağartacak, öğrenciye nitelikli materyal hazırlamaktır.Telif hakkı elbette ki MEB’e ait olan, bu sunu ve derslerin kamuya arzında da tek yetkilinin bakanlık olduğu kuşkusuzdur. Lakin, hazırlanan sunuların metne aktarımını talep etmek ve her sunu için soru hazırlanmasını istemekten sonra yapılacak iş gazeteye bu emeği malzeme etmek olmalıydı.Hürriyet Gazetesi, MEB’e hangi katkıyı sunarak EBA için hazırlanan sunumlarını ve sorularını “özel ek” marifetiyle okuyucusuna sunmaktadır? Gazetenin satın alınmasıyla ancak elde edilebilen, kamuya ait bu içeriğin ranta devşirilmesi ve buna bakanlık tarafından -isteyerek veya istemeyerek- çanak tutulması ne kadar doğrudur?Bir kısım özel yayınevlerinin vakti zamanında, bir çok gazetede yüksek bedeller ödeyerek konu anlatımı-soru bankası ve deneme yayınlattığını biliyoruz. Acaba Hürriyet Gazetesi de bakanlığa bu içeriğin bedeli olarak bir ödeme yapmış mıdır?Öğretmenlerin öz hazırlığı diyebileceğimiz bu sunumlar sadece Hürriyet Gazetesi’ne mi verilmiştir?Başka gazetelere de bu içerik paylaşımı sunulacak mıdır?Kamuyu, en basitinden “emeğe saygısızlık ve kul hakkı” olan bu uygulama hakkında bakanlık yetkililerinden aydınlatıcı bir açıklama beklemektedir.Hangi bürokratın,neyi gözeterek böyle bir şeye vesile olduğunun, bu paylaşımın hukukî alt yapısının olup olmadığının ve oluşabilecek başkaca komplikasyonların ve istifhamların hesap edilip edilmediğinin cevabı verilecek midir?Yoksa bizim bilmediğimiz bakanlığımızın başkaca âli menfaatleri mi söz konusudur? İdris ŞEKERCİ
