Otomotiv sektöründe faaliyet gösteren bir fabrikanın boyahanesinde çalışan işçi, son bir sene içerisinde 12 kez (69 gün) rapor alınca olanlar oldu.İşin aksadığını düşünen işveren, bir yılda 69 gün çeşitli rahatsızlıkları gerekçe gösterip istirahat raporu alan işçiyi kovdu. İş Mahkemesi’nin yolunu tutan mağdur işçi; ‘4857 sayılı İş Kanununun 18.madde hükmünde belirtilen işçinin yetersizliği gerekçesiyle’ kovulduğunu, bunun gerçeği yansıtmadığını dile getirdi.İşveren şirket tarafından yapılan fesih bildirimine dair tebligatta son bir yıl içerisinde farklı tarihlerde ve on iki kez olmak üzere toplamda 69 günlük iş görememe raporlarının feshe dayanak kılındığını belirterek davalı işverence yapılan feshin geçersizliğine ve eski işine iadesine karar verilmesini istedi.Raporların her birinin farklı kliniklerden alındığına dikkat çeken davalı patron ise davacının iş sözleşmesinin sık sık rapor alması ve bu durumun iş yeri düzenini olumsuz etkilemesinden dolayısıyla İş Kanunu madde 18 hükmü uyarınca “işçinin yetersizliği” sebebiyle feshedildiğini öne sürdü.Davacının Temmuz 2018’den iş akdinin feshedildiği 24.07.2019 tarihine kadar olan bir yıllık dönemde 12 farklı seferde toplamda 69 gün raporlu devamsızlığının mevcut olduğunu, davacının özellikle Ocak 2019 döneminden itibaren sıklıkla sağlık sorunları yaşamaya başladığını, davalının söz konusu sağlık sorunları nedeniyle aldığı raporlardan kaynaklı devamsızlığının bir yıl gibi bir dönemde toplam 69 günü geçtiğini kaydetti.Davacının rapor almasına neden olan ve sık sık gerçekleşen hastalıklarının kendisini çalışamaz duruma getirmemekle birlikte işini gerektiği şekilde yapmasını devamlı olarak etkileyen bir halde olduğunu, bu hususun, işçinin yetersizliği nedeniyle şirkete geçerli nedenle fesih hakkı verdiğini ileri sürdü. Davacının hep aynı hastalık sebebiyle rapor almadığını, aksine göz, kulak burun boğaz, ortopedi, dahiliye, beyin ve sinir cerrahisi gibi farklı bölümlerden genellikle enfeksiyon sebebiyle oluşan hastalıklar için raporlar aldığını belirterek davanın reddine karar verilmesini istedi. Davacının devamsızlığı sebebiyle iş yerinde üretim kaybı veya hat durması gibi olumsuzluk yaşanmadığına dikkat çeken Mahkeme, davanın kabulüne, işçinin işe iadesine hükmetti.KARARI İSTİNAFA GÖTÜRDÜBölge Adliye Mahkemesi 10. Hukuk Dairesi emsal nitelikte bir karara imza attı. Kararda; sık sık rapor alma halinde, işveren aralıklı da olsa işçinin iş görme ediminden faydalanamayacağı hatırlatıldı.Sık sık hastalanan ve rapor alan işçinin, bu nedenle devamsızlığının işyerinde olumsuzluklara yol açacağının kaçınılmaz olduğu vurgulandı. İş Kanunu’nun gerekçesinde sık sık hastalanmanın yeterlilikten kaynaklanan neden olarak örnek kabilinden sayılmasının, iş yerinde olumsuzluklara yol açtığının kabul edilmesinden kaynaklandığı dile getirildi. Kararda şöyle denildi:“Davacının dosya kapsamında sabit olduğu şekilde davalı iş yerindeki çalışma düzenini bozacak sayıda ve nitelikte kısa süreli ve sık rapor aldığı ve sık sık alınan raporlar sebebi ile işverenin, işçinin iş görme ediminden faydalanamadığı ve davacının iş görme borcunu gereğine uygun ifa etmemesi nedeni ile iş akdinin işveren tarafından davacının davranışlarından kaynaklanan geçerli nedenle feshedildiği anlaşılmaktadır. Sık rapor alma, ilgili yasa maddesinin gerekçesinde açıkça geçerli fesih nedeni olarak gösterilmiş olup, Dairemiz uygulaması da bu yöndedir. Açıklanan nedenle, davacının sık sık rapor aldığı için iş yerindeki iş düzenini olumsuz etkilediği, davalı işverenlikten davacıyla çalışma ilişkisini devam ettirmesinin beklenemeyeceği, bu nedenle davacının iş akdinin feshinin davalı işveren açısından geçerli neden oluşturduğu anlaşılmakla davanın reddi yerine, yerinde olmayan gerekçe ile kabulüne karar verilmesi hatalı olmuştur. Bu nedenle istinaf sebepleri ve kamu düzeni ile sınırlı olarak yapılan inceleme ve değerlendirmeye göre, belirtilen sebeplerle davalının istinaf başvurusunun kabulü ile yerel mahkeme kararının ortadan kaldırılması gerekmiştir. Davalının istinaf başvurusunun kabulü ile İş Mahkemesi kararının ortadan kaldırılmasına oy birliği ile hükmedilmiştir.”
