Malum pandemi tüm dünyayı etkilemeye devam ediyor. Sosyal hayata dair tüm anlayış ve normların değiştiği bir dönemdeyiz. Toplumsal alışkanlıklar, kültürel değişimleri de zorlayıcı yeni kurallar hem formal, hem informal olarak hayatımıza yerleşiyor

Bu yeni standarlar o kadar iddialı bir şekilde ifade ediliyor ki; yeni dünya düzeni iddiaları dahi dillendiriliyor. Devlet yöneticilerimizin, oluşacak yeni dünya düzeninde rol alma söylemlerini de duymaktayız. Yeni normalleşmenin temelinde HİJYEN, SOSYAL MESAFE VE MASKE olduğu Cumhurbaşkanımızca da dile getirildi. Bu yeni normal, her sektörü ve organizasyonu bir şekilde etkilemekte. Ancak Milli Eğitimi derinden etkileyeceği gün gibi ortada.
Bahsettiğimiz yeni dünya düzeninde rol kapmak istenmesi gerçekten stratejik ve güzel bir düşünce. Peki dünyaya tuttuğumuz projektörü okullarımıza tutsak neler görmekteyiz?

SOSYAL MESAFE, HİJYEN VE MASKE İYİ DE, İNSAN İZDİHAMINI ZOR SİRKÜLE EDEBİLDİĞİMİZ OKULLARDA BU NASIL MÜMKÜN OLACAK?

Bir haber sitesinde, bir ülkenin yeni sınıf oturma düzenlerini gördük. Her öğrenciye bağımsız sıra masa… Şimdiden yeni dünya düzenine uyumlululaştırılmış sınıf yerleşim düzenlerinin uygulanmaya başladığı malum. Okulların açılmasının Eylül’e bırakılmış olması, güzel ülkemin kronik ve görmezden gelinen kalabalık sınıflar, okul eksiği, ödenek gibi sorunlarını da projeksiyonun gerisine mi bıraktı dersiniz.

Biri hijyen mi dedi?

Ödenek yollanmayan okullarda hijyeni sağlamak biraz daha zor olacak sanırım. Okul aile birliklerinin bağışına, yani kaderine terkedilen özellikle ilkokullarımızda her yıldan daha vahim bir tabloyla karşılaşacağımız gün gibi ortada. Normal şartlarda bile hijyeni sağlamada zorlandığımız okullarda daha iyi bir hijyenin sağlanması için şimdiden tedbirlerin alınması kaçınılmaz. Aslında Milli Eğitimin okullara bakışını, paradigmasını değiştirmesi gerekecek. Kısacası okuldaki her olumsuzluğun sebebi olarak gösterilen okul müdürlerinin sünnet çocuğu gibi velinin önüne sunulduğu dönemlerden daha zor bir dönem bizi bekliyor. Üstelik tribünlere oynayan siyasilerin zorla bağış yok açıklamaları ile acaba kaç eğitimci itibarsızlaştırılacak yada kaç nesil kaderine terkedilecek zamanla göreceğiz.

Sosyal mesafe ve okullar konusu, İstanbul’un neredeyse tamamında facia derecesinde bir tablo olarak karşımızda. Aslında ülkenin geneli benzer şekilde. Örneğin Sultangazi de, Esenyurt’ta tekli eğitim yapan okul neredeyse yok ve ikili haliyle sınıflar 50-60 civarında. Yani bir okulun yanına bir daha yapılırsa normal, onların yanına da birer tane daha yapılırsa 30 un altına inmek mümkün. Tabi kolay değil eski siyasilerin ucube esencilısını derleyip toparlamak. Hemde Corona süreciyle birlikte… Bu örnekleri çoğaltmak mümkün elbette. Bu konuda ne kadar cümle kurulsa boş.

Sosyal mesafenin 1 Ekim’ e kadar korunması gerektiği genelgelerle açıklandı. Peki İstanbul’un kaderine terkedilmiş okullarında, üçer dörder kişilik sıralarda nasıl bir sosyal mesafeden bahsedilebilir? Bence ülkemizin en büyük sorunu olan okul yetersizliği, ödeneksizlik ve kalabalık sınıflar Corona sayesinde gündeme bomba gibi gelecek. Şu ana kadar gündem olmaması, eğitimle ilgili yazıp çizenlerin bu durumdan bahsetmemesi zaten şaşırtıcı bir durumdu. Ya bu alanda yazıp çizen üstatlar üstat değil, ya da başka bir habitatta yaşam sürdürüyorlar diye düşünmeden edemiyor insan. Özellikle ‘’kahvede çay söyleyecek karizması’’ olamayan,eski sendika başkanı/ya da eşdeğerleri algısı ve sendika ağalarınca mucizevi bir şekilde kendisini İlçe müdürlüğü koltuğunda bulan malum yöneticilerin bu sorunları gündeme getirmelerini beklemek acınası bir durum gibi duruyor. Emsallerine göre kariyer ve liyakat sahibi yöneticilerimizi tenzih ederiz.

SONUÇ:

EYLÜLE KADAR BİNLERCE OKUL YAPILARAK, OKULLARIN SOSYAL MESAFENİN KORUNACAĞI, HİJYENİN SAĞLANABİLDİĞİ ALANLAR HALİNE GETİRİLMESİ GEREKMEKTEDİR.

Ziya Hocanın yükü gerçekten çok ağır. İddiası olanın işi zordur. Kendisine ve ekibine yürekten kolaylıklar dileriz.