Rapor, pandemi pandemi akabinde de büyük ölçüde yaygınlaşması beklenen evden çalışmaya dair önemli tespitler içeriyor.

Evden çalışma, pandemiyle hayatımıza daha fazla girse de 25 senelik bir tarihi var.

Bu yıl, Uluslararası Çalışma Örgütü’nün (ILO) 177 Sayılı Evde Çalışma Sözleşmesi’nin kabul edilişinin 25. Yılı.

ILO bu sebeple dünya genelinde araştırmalara dayanarak “Evde çalışma: Görünmezlikten İnsana Yakışır İşe-2021” başlıklı bir rapor yayımladı.

Raporun, “Evden İçeri Bir Dünya: Türkiye’de Ev-Eksenli Çalışanlar” başlıklı bir Türkiye bölümü de var.

Türkiye’de evde çalışma iki kategoride değerlendiriliyor:
Kadınların özellikle tekstil ve konfeksiyon gibi alışılmış sektörlerde ev-eksenli çalışarak parça başı iş yapması ve son senelerde genç profesyonellerin evde serbest (freelance) olarak çalışması.

“EVDEN ÇALIŞANLAR SOSYAL GÜVENCE VE KORUMADAN UZAK ÇALIŞIYOR”

Raporda evde çalışmanın hangi sosyo-ekonomik grup için olursa olsun sosyal güvence ve korumadan uzak bir çalışma şekli olarak gerçekleşmekte olduğu belirtiliyor.

Serbest çalışanlar, daha kısa saatler çalışmak için evde çalışmaya başlamış olsalar bile iş akışını ve gelirlerini garanti altına almak için yine uzun saatler çalışmak mecburiyetinde kalıyor.

Parça başı ücretlerin belirlenmesinde ise ev-eksenli çalışanların bir pazarlık gücünün olmaması öne çıkıyor, ayrıca bu çalışanlar kendilerine işi getiren aracılara yüksek komisyon ödemek mecburiyetinde kalıyorlar.

ILO, gerek endüstriyel ev-eksenli çalışmada, gerekse web üzerinden freelance çalışmada kayıtdışı istihdamın hakim olduğunu vurguluyor.

Bu da evde çalışanların karşılaşmış oldukları en yaygın problemlerden birinin sosyal güvenlik ve sağlık sigortasından yoksunluk olmasına neden oluyor.