Milli Eğitim; üzerine uzun zamandır bir karabasan gibi çöken cemaat, vakıf, dernek ve sendika görünümlü organize işlerin başını çektiği kurumların etkisinden bir türlü kurtulamadı.
İstanbul özelinde baktığımız zaman şunu görüyoruz ki al gülüm ver gülüm şeklinde yürütülen atamalar artık biraz daha karmaşık hale gelerek ortaya bir güç savaşı çıkmaya başlamıştır.
2014 yılında hukuksuz görevden alınmalar için İlce milli eğitim müdürleri ve şube müdürleri için mahkemelere yaptığımız başvuruların tamamı kaymakamlarca soruşturma izni verilmedi ve bu hukuksuzluğu yapanların yanına kar kaldı.
Atamaların hep aynı çevre üzerinde yoğunlaşması bu çevrede benim adamım senin adamını döver gibi bir yaklaşımla siyasette zaman zaman taraf bulmakta ve bu kavgada yerini almaktadır.
Hiç kuşkusuz ki hukuk devleti olmakla övünen bizlerin Ağustos 2014 yılında yapılan hukuksuzluk alanı ve dahi Milli Eğitimi yukarıda belirttiğim gibi belirli mahfillere teslim etti.
Danıştay okul yöneticisi atamalarında hiçbir ölçü dikkate alınmadığına dair hüküm verdi. İşte Danıştay’ın Haziran 2015 yılında verdiği karardan kısa bir bölüm. Müdür atamaları için seçimlerin doğru ve adil yapılmadığını dava konusu düzenlemede, “M. başyardımcılığına ve müdür yardımcılığı görevlendirmelerinde hiçbir objektif kıstas öngörülmemesi, takdir yetkisine mutlak ölçüde bir etki kazandırması, hiçbir değerlendirme kriterine yer vermeyerek hukuka uygunluk denetiminin etkinliğinin daraltılması, kariyer ve liyakat ilkelerini gözetmeyerek kamu personeli açısından güvencesiz bir ortam yaratması, görevin getirdiği niteliklere sahip en uygun personelin seçimini ve dolaysıyla kamu hizmetinin iyi işlemesini zorlaştırıcı bir etki yaratması ayrıca adayların görevlendirmelerden haberdar olmasını sağlayacak duyuruya yer vermeyerek geniş katılımı ve fırsat eşitliğini ortadan kaldırması nedenleriyle hukuka uygun bulunmamaktadır” dediği halde hukuksuzluk devam etti.
Kuşkusuz hukukun verdiği karar da dikkate alınmayınca ve hukuksuz davranılmaya devam edilince bir haddi aşmak söz konusu oldu. Soruşturma sonucu üzerinde görev alındığı halde başka bir yere yeniden hatta bazen terfi ettirilip bir üst makama atananlar oldu. Bunlar da padişah olunca babasını kesenler gibi astığımız astık kestiğimiz kestik anlayışıyla hareket etmeye başladılar. Kantin, servis, okul kıyafetleri, kitaplar, çeşitli kurslar ve özel öğretim kurumlarıyla ilişkiler belirli bir keyfiyete ve çıkar ilişkisine göre sürdü. Milli eğitimde olup biten her şey adeta sümen altı edilmeye çalışıldı.
Sendikal anlamda öğretmenin hala baskı gördüğünü son atanan sözleşmeli öğretmenlerin sendikal dağılımında açıkça görmekteyiz. Eğer yeni atanan bir öğretmen şube müdüründen hatta kimi yerlerde ilçe müdüründen, kendi müdüründen sürekli sendikama üye ol diye baskı görüyorsa sonunda istemese de lanet okuyarak üye olur.
Nitekim yukarıda belirtilen Danıştay kararında yazılanlar ve ölçüsüzlükle atanan şube müdürleri, kurum müdürleri, müdür yardımcıları aldıkları talimatların gereğini yaparak sözleşmeli öğretmenlerin %90 nını kendi sendikalarına kaydetmeyi başarmışlardır. Ayrıca üst üste alınan üç başarı belgesinden sonra verilen ödül dağılımından da benzer bir tabloyu görmek mümkündür. Görünen o ki birçok okul müdürü katı sendikal bağnazlıktan kurtulmayarak başarı ödüllerini bile sendikaya göre vermiştir. Çünkü ne yazık ki buna şahit olduk ve zaten rakamlar bize bunu göstermektedir. Kendi bölgemizde 125 ödül verilmiştir. Bunun 105 i aynı sendika mensuplarına verilmişse burada sorun büyüktür demektir.
Sonuç olarak hukukun üstünlüğüne inanmak istiyoruz. İdari hukuk ise teftiş ve denetleme sistemidir. Bu sistemin dış müdahalelere kapalı olması en büyük temennimizdir. Milli Eğitimin en büyük çıkmazı olan güç ve çıkar savaşları bitmelidir. Hukuka uygunluk esas alınmalıdır ve eğitimci eğitimle baş başa bırakılmalı çocuklarımızın geleceği çıkar ilişki ağlarına kurban edilmemelidir.
Remzi ÖZMEN
